Over het openen en sluiten van je presentatie, op een manier die echt jezelf is.
Read More
"I like it. It’s direct and to the point."
Een Amerikaanse bekende heeft mijn email vol met ‘please’, ‘perhaps’ en ‘possibly’ gelezen en geeft me feedback alvorens ik het naar de Big Boss stuur. Mijn Hollandse directheid echoot er kennelijk nog stevig doorheen, maar het moet maar.
Read More
“Mag ik je wat persoonlijke feedback geven? Het zit namelijk zo…”
Zie je dat vraagteken? En de spatie erna? Ik realiseerde me laatst dat in de praktijk die er regelmatig helemaal niet tussen zitten. Dan is het gewoon 1 lopende zin. Zonder vraag. En zonder tijd voor het antwoord.
Read More
“Het liefst zou ik willen dat je eens een keer zou huilen.”
Ik verslik me bijna in mijn muntthee. Met een uitgestreken gezicht kijkt mijn collega me aan: ze maakt geen grapje.
Read More
“Ik heb zo’n gierende kater” gooi ik er meteen uit.
Zo, dat lucht op. Maar professioneel is anders. Dat realiseer ik me ook wel.
Read More
Werken met tieners. Ik geef al 13 jaar theaterles aan ze en ik raak het maar niet zat. En waarom?
Als ze binnen komen, zitten ze al meteen met elkaar te geiten en te rotzooien. Ze houden hun jas aan, pakken hun telefoon erbij, kijken me niet aan als ik tegen ze spreek.
Leuk? Och, niet altijd. Maar daar gaat het niet om.
Read More
“Waar hebben we het nu concreet over?”
Zeggen wat je denkt, het is zo makkelijk nog niet. Terwijl het zo belangrijk is om dingen voor elkaar te krijgen: transparante communicatie.
Read More
“Kan je nog meer Sinterklaas zijn?” moedigde ik haar aan.
Onlangs gaf ik een workshop non verbale communicatie aan artsen in opleiding. Lichaamstaal dus. Ik koos voor ‘status’. Dit gaat over gedrag: de mate waarin iemand letterlijk en figuurlijk ruimte in neemt. En hoe Sinterklaas de oplossing voor dominante patienten is.