Lekker authentiek zijn

Over de waarde van zeggen wat je denkt

Deze blog verscheen op de website van YOUNG, het nieuwe label van Schouten & Nelissen, waar ik als bijdrager en trainer aan verbonden ben.

Een grote witte tafel in een gemeentelijk vergaderzaaltje. De inspiratie spat niet bepaald van het vliesbehang. Ik zit aan de langste kant van het ovaal tijdens deze vergadering waar ik voor uitgenodigd ben. Ik ben ruim 10 jaar jonger en 4 salarisschalen lager dan de rest, zo niet meer. 

Echter, het vraagteken op mijn voorhoofd brandt steeds sterker. Sinds een kwartiertje bekruipt het gevoel me sterk dat ik het kwijt ben. Het onderwerp, het doel van het gesprek, en wat mijn gesprekspartners nu eigenlijk écht willen zeggen. 

En voor ik goed en wel heb kunnen overwegen of het wel ‘verstandig’ is mijn mond open te trekken tussen al deze wethouders en ambtenaren, is het er al uit: “Sorry dat ik onderbreek, maar waar hebben we het nu concreet over?”

IJzige stilte.

Voor 1 seconde.

En dan een zucht van de hoogste ambtenaar: “Ja, dat weet ik eigenlijk ook niet meer. Dankjewel Laura”. 

Zeggen wat je denkt, het is zo makkelijk nog niet. Terwijl het zo belangrijk is om dingen voor elkaar te krijgen: transparante communicatie. Vanzelfsprekend heb ik het hier niet over lukraak elke hersenfrats met de caissière of buschauffeur delen. Dat is voor de meeste van ons namelijk niet de valkuil. 

De meeste mensen die ik coach of train, houden juist veel te veel in. Of datgene wat ze zeggen reflecteert helemaal niet wat er van binnen speelt. Ze komen hard over, terwijl ze eigenlijk best sympathiek zijn. Ze lijken met die hangende schouders onzeker over alles, terwijl ze dondersgoed weten waar ze het over hebben. 

Waarom zou je willen dat je buitenkant je binnenkant reflecteert? Omdat dat de definitie is van authenticiteit. Authenticiteit is één van de belangrijkste waarden in de Westerse maatschappij en tegelijkertijd weet niemand hoe je het kan bereiken. 

Maar zo dus: van buiten tonen wat er van binnen gebeurt. Dat vergt nog wel een beetje oefenen om dat op een goede, prettige, kloppende, geloofwaardige, bij jou passende manier te doen. Maar dat is het waard. 

Want gewoon kunnen zeggen, wat je denkt... Dat is pas vrijheid.